O szpitalu WSZPZOZ-ZALESIE

Kamień węgielny pod budowę Szpitala został położony 12 października 1929 r. Budowa szpitala finansowana była ze składek Skarbu Państwa i składek Powiatowych Związków Komunalnych.29 maja 1930 r. podczas objazdu województwa warszawskiego budowany szpital w Gostyninie odwiedził Prezydent Rzeczypospolitej prof. Ignacy Mościcki. Prezydent własnoręcznym podpisem zapoczątkował księgę pamiątkową Zakładu. W pierwszym etapie planowano oddanie pięciu budynków – dwa pawilony dla pacjentów, budynek administracyjny, kuchnię i pralnię. Lata kryzysu zahamowały prace wykończeniowe, a także dalszą budowę.

Dopiero w roku 1933 pokonano trudności i zdołano wykończyć jeden budynek oraz uruchomić szpital. Dyrektorem szpitala został dr n. med. Eugeniusz Wilczkowski. W kwietniu 1935 r. stan pacjentów wynosił już 240 osób. W lutym 1934 r. szpital wypisał pierwszego wyleczonego pacjenta.W latach 1933 – 1935 oddano dwa dodatkowe budynki, uporządkowano teren, zorganizowano oborę i chlewnię, jak też rzeźnię dla własnych potrzeb. Założono również sad owocowy i ukończono budynki gospodarstwa rolnego oraz pracownię analityczną, gabinet fizykoterapii i pracownię psychologiczną. Szpital już wtedy korzystał z własnej studni głębinowej oraz energii elektrycznej, którą otrzymywał z Płocka. Funkcjonowała szpitalna kanalizacja, szwalnia, warsztat krawiecki, szewski. Zaplecze szpitala działało w oparciu o pracę pacjentów pokrywających w ten sposób koszty leczenia.

W pierwszych dniach września 1939 r. szpital przyjął uciekinierów z zachodniej Polski. Zorganizowano bezpłatne wydawanie posiłków, pomoc lekarską i noclegi. W lutym 1940 r. gestapo wywiozło pierwszych 10 pacjentów. W marcu 1940 r. Niemcy przejęli zarząd nad szpitalem. Jednocześnie cały czas trwała akcja zabierania pacjentów przez gestapo.W dniach od 10 do 12 czerwca 1941 r. wywieziono 70 pacjentów Zakładu w Gostyninie. Dopiero w roku 1933 pokonano trudności i zdołano wykończyć jeden budynek oraz uruchomić szpital. Dyrektorem szpitala został dr n. med. Eugeniusz Wilczkowski. W kwietniu 1935 r. stan pacjentów wynosił już 240 osób. W lutym 1934 r. szpital wypisał pierwszego wyleczonego pacjenta.
W latach 1933 – 1935 oddano dwa dodatkowe budynki, uporządkowano teren, zorganizowano oborę i chlewnię, jak też rzeźnię dla własnych potrzeb.

Założono również sad owocowy i ukończono budynki gospodarstwa rolnego oraz pracownię analityczną, gabinet fizykoterapii i pracownię psychologiczną. Szpital już wtedy korzystał z własnej studni głębinowej oraz energii elektrycznej, którą otrzymywał z Płocka. Funkcjonowała szpitalna kanalizacja, szwalnia, warsztat krawiecki, szewski. Zaplecze szpitala działało w oparciu o pracę pacjentów pokrywających w ten sposób koszty leczenia.W pierwszych dniach września 1939 r. szpital przyjął uciekinierów z zachodniej Polski. Zorganizowano bezpłatne wydawanie posiłków, pomoc lekarską i noclegi. W lutym 1940 r. gestapo wywiozło pierwszych 10 pacjentów. W marcu 1940 r. Niemcy przejęli zarząd nad szpitalem. Jednocześnie cały czas trwała akcja zabierania pacjentów przez gestapo.W dniach od 10 do 12 czerwca 1941 r. wywieziono 70 pacjentów Zakładu w Gostyninie.